Sobra akong naiyak sa movie na ito and sa ngayon nakaka relate ako kasi sobrang minahal ko yung boyfriend ko, sabi nila magtira ka sa sarili mo pero minsan makaklimutan mo yun kapag kapakanan na ng mahal mo yung naiisip mo. Yun bang di bale na okay ka lang basta comfortable yung taong mahal mo. Hirap ako mag move on pero kinakaya ko pero kung talagang kami, kami talaga. I'm hoping and praying na darating yung time na yun.

Sobra akong nakaka relate sa movie na ito. Sa ngayon asa process pa lang ako ng recovery and healing as well pero sabi ko sa sarili ko kung talagang kami talga eh kami talaga di ba? Kahit na 3 years from now eh magkita kami pag di pa nawawala ang love namin sa isat isa eh talagang destined kami to be together. Sobra ko lang talaga siyang minahal na minsan nakakalimutan ko din mahalin ang sarili ko, right now eh friends kami and even though di siya nag o open up sa akin na may bago na siya eh alam ko meron na talaga (ayaw ko magpaka plastic na sabihin ko na I'm happy for him cause the pain is still there). Ngayon I lift it all up to him kung ano man ang plano niya sa aming 2 tatanggapin ko kasi mas alam naman niya kung anong makakabuti para sa amin. Hope lang ma realize niya yung sacrifices and effort na ginawa ko for our relationship to work (di naman siguro kami magtatagal ng 10 years kung di namin mahal ang isat isa).